Ten rok jest pełen ciekawych transformacji, które finalnie przekładają się na niesamowity progres Fundacji. Takiej intensywnej pracy nie rejestrowałam od kilku już lat.
Jestem przeszczęśliwa, ponieważ kwitnie edukacja, moje oczko w głowie!
Pełne półki pozwalają wesprzeć karmicieli związanych z Fundacją, z czego szalenie się cieszę, gdyż, jak to u nas, nic się nie zmarnuje! Przedszkola i szkoły stoją w kolejce, czekając na spotkania, Katarzyna umawia już terminy na kwiecień!
Idą święta! Wszyscy pomału zaczynają wpadać w radosny nastrój i jest to całkiem zrozumiałe. Przeglądamy suszone zbiory, skrzętnie notując, jakich fruktów na uroczystą kolację nam brakuje. My w Fundacji też się szykujemy, by w miarę spokojnie przetrwać zimę. W związku z nadchodzącym Bożym Narodzeniem, wpadłam na pomysł, by zatroszczyć się o prezenty dla naszych kochanych zwierzaków.
Z ogromną przyjemnością mam zaszczyt zaprosić naszych fanów i przyjaciół na, dwunaste już, urodziny Fundacji Kocia Mama.
Od lat zbieramy nakrętki. Ta kampania została przez nas zainicjowana, zanim inni dostrzegli wynikające z niej korzyści. Pierwszym, któremu pomogliśmy, był Michał z Warszawy, który stracił nogi w wypadku samochodowym. Inne to były czasy, mniej empatyczne, z inną wrażliwością społeczną, z innym traktowaniem kalekich osób. Trudno było wówczas znaleźć pracę fachowcowi, pomimo, że był wyjątkowo zdolnym informatykiem. Praca wykonywana w domu nie była wtedy tak popularna jak obecnie.
Na szczęście wiele zmieniło się w naszym społeczeństwie, jego świadomości, postrzeganiu, komunikacji i zachowaniu wobec osób kalekich.
Lubię nietuzinkowe pomysły, niebanalne formy zarabiania. Każda uczciwa droga jest dobra, by pozyskać fundusze na opłacenie faktur za nie tylko zdrowe koty.
Generalnie fama już dawno poszła w kociarski rynek, że dobieram wolontariuszki według siebie: posiadają rozliczne umiejętności, wyglądają jak aniołki ale twardo stąpają po ziemi i nie dają sobie w kaszę dmuchać.
Tak, to fakt, skupiam najlepsze! Śliczne, mądre, przebojowe ale z ogromnym taktem i umiarem! Najlepsze w obronie bezdomnych kotów, skuteczne w wydzieraniu maluchów śmierci, wytrwałe w interwencjach, złapią każdego kota bez wyjątku. Moja przecudowna armia ratująca koty!
Nie wiem jak ja to robię, ale chyba kocie przesłania docierają do mnie szybciej niż ludzkie prośby. Pijąc poranną kawę tradycyjnie przeglądam poczty i czytam interesujące mnie posty, opinie oraz apele.
Jeśli mnie bardziej jakiś intryguje sprawdzam albo proszę o analizę tematu, w końcu mam przecież sztab bardzo sprawnie pracujących asystentek.
Wielkanoc była brzydka. Szara, bura, deszczowa i zimna. Mimo to chciałam wyjechać choćby na kilka dni. Inaczej nie mam szansy na spacer, spanie do oporu, na książkę, na relaks. Dziwna szefowa, dziwnej Fundacji.
– W całym kraju ma padać, prognozy nie nastrajają optymistycznie, nie zmienisz decyzji? – pytanie, a może prośba, zawisło w powietrzu.
– Nie, muszę złapać oddech, dystans, zebrać myśli – tłumaczyłam wiedząc, że zaraz wybuchnę.
Temat fundraisingu powraca za każdym razem kiedy publikuję informację o formie pomocy.
Wiem, że w czasie, kiedy niezwykle trudno zabiega się o najmniejszą nawet darowiznę, mając w świadomości mój dość określony mówiąc oględnie charakter i styl prowadzenia organizacji, często ludzie zadają sobie i mnie pytanie: „Dlaczego akurat Tobie wszyscy tak chętnie pomagają?”
Czytaj dalej
Generalnie schemat jest następujący:
Iwona pisze e-maila do działu marketingu firmy.
Szczegółów pisma nie zdradzimy, to nasze wypracowane metody zabiegania o wsparcie.
Nikt mnie nie uczył jak zbudować taką Fundację, nie pobierałam od nikogo nauk jak być Szefową, więc nie mam zamiaru i ja dzielić się swoimi pomysłami. Każdy lider sam modeluje formę i styl zabiegania o pomoc. Obserwując jednak niektórych, mam wrażenie, że bardziej umieją zniechęcić potencjalnych darczyńców niż zachęcić!
